|
اندیشه وهنر معلم
راه معلم: مابایدبرای رسیدن به دموکراسی ازکودکان آغازکنیم،تنهاراه رسیدن به دموکراسی آموزش وپرورش است.
بخشی از رمان " صداهای گمشده" اثر فریده آژیر
........خودم هم نمی دانم چرا آن شب آنجا رفتم ،مثل کسی که باید در میدان نبرد حاضر شود ،ندانسته در مقابلشان ایستادم ،شاید هم مقدر بود ،هیچ هوای آزاد ویا صفیر پرندگان را که مدام بالای سرم بود نشنوم،باید خودم را جا به جا کنم ،اما نمی توانم تکان بخورم کتفم بد جوری درد می کند انگشتانم از دستم کنده می شود ،به زحمت می توانم خودکار را روی کاغذ فشار دهم ،حتما تعجب می کنی ،خودکار را از کجا آورده ام شاید جا گذاشته اند گاهی پیش می آید.
تلفن زنگ می زند ،از جا می پرم تا برش دارم .صدای یک خانم است که توی گوشم می پیچد ،گویی سالهاست این صدا را می شناسم نرم عین موسیقی ،فقط میگویی می خواهم شمارا ببینم وبعد ساکت می شوی ،شاید هم می ترسی بریده ،بریده حرف می زنی حرفهایت مثل پرنیان تمام وجودم را در خود می پیچد ،تا می خواهم بدانم صدا ازآن کیست و چه می خواهد ،گوشی توی دستم می ماند دوستانم از لحن صدایم می فهمند که یه زن است ،چشم هایم را پایین می اندازم می گویم :«آره ولی قطع کرد»
دو ماه شاید هم بیشتر طول کشید فقط همان یک صدا بود که مرا ازاین رو به آن رو کرد،
گفته بودی از شهرستان زنگ می زنی،هروقت یاد حرفهایت می افتادم انگار سرب داغ سوزان از گلویم می گذشت بعد سینه و قلب مغزم را از کار می انداخت ،تازه بیرون آمده بودم ،همین که گوشی را برداشتم همان صدا همان لحن بود .حالا هم توی گوشم زنگ می زند دیوارها دور سرم می چرخد ،دستهایم را رویش می گذارم ،مثل یخ است ،آنقدر که دستهایم سست و کرخت می شود ،نمی توانم بلند شوم بایستم ازمیله های دریچه آویزان میشوم ،سرم را که می چرخانم ،یک سوراخ شبیه پنجره و چشمان سیاه ترسناک و یک تکه نان کپک زده با یک کاسه شبیه سوپ ،حتما خواهد گفت :برای شام و نهارش همین کافیست منکه نه شام می خورم ونه نهار تمام وجودم از خیال سیر است ،پچ پچ می کنند یک صدا قاطی آنها می شود :«ولش کن گرسنه نیست»
روی زمین پهن می شوم ،صدای کلفت می گوید :چه خبره این قدر عجله میکنی چیزی محکم توی شکمم کوبیده می شود ،دست می می برم تا ببینم چیست ،اما دست ندارم چون زیر پنجه ی پایش له شده ،دیگر هیچی نیست فقط سوزش انگشتانم و درد سینه ام می پیچد وبالا می رود و راه گلویم را می گیرد انگار تمام دل وروده هایم بیرون می ریزد در یک گوشه کز می کنم زانوانم را توی شکمم جمع می کنم ،نه صدای بم ونه صدای کلفت بلکه ناله های خودم را می شنوم که بزور از گلویم بیرون می آید و تق تق کفش ها یا می آیند ویا می روند یکی از هردوستم می گیرد ومحکم هل میدهد،ودر را می بند ،حالا بر بخواب،سرم به دیوار می خورد نقش زمین می شوم ،میگویی باید مواظب خودت باشی دهانم را به گوشی نزدیک می کردم تا بگویم...اما فرصت نمی دادی حرف هم را تمام کنم روزها در خماری می ماندم ،بعد هم سکوت می کردی ،می گفتی رابطه من وتو در این قالب نمی گنجد .آخر نمی فهمیدم قالب توچیست دنبال چه بودی ،چرا باید همه چیز قالبی باشد ...
نظرات شما عزیزان: چهار شنبه 16 فروردين 1396برچسب:, :: 8:16 :: نويسنده : *** راه معلم ***
//////////////
///////////////
درباره ی سایت  به سایت اندیشه وهنر معلم خوش آمدید.>>>>>>>>>>>> راه معلم : ماناچاریم دموکراسی راازکودکان آغازکنیم. / تنهاراه رسیدن به دموکراسی آموزش وپرورش است./ آموزش دموکراسی ازگفت وگو آغازمی شود./کودکان رابایدبه شنیدن حرف همدیگرعادت دهیم/ وجدان بیدار/ پذیرش منطق /تعادل عقل و احساس / پرهیزازمفت خوری / رعایت قانون جمع / برتری منافع جمعی بر منافع فردی / این تفکر که "هیچکس بدون اشتباه نیست."رابایدبه کودکان بیاموزیم. /// اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی : دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد. //// اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی : احزاب، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته‌شده آزادند، مشروط به این که اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. هیچکس را نمی‌توان از شرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبورکرد. موضوعات تازه ها
|
||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: